رضا شیرزاد در راستای برگزاری مسابقات ورزشی به صورت مجازی گفت: قطعاً مسابقه مجازی، نمی تواند آن حس رقابت و انگیزه مسابقات حقیقی و حضوری را داشته باشد ولی در شرایط کنونی به نظرم، ایده خیلی خوبی بود و بیانگر این بود که در هر شرایطی می شود ورزش کرد.

به گزارش روابط عمومی مدیریت تربیت بدنی دانشگاه، رضا شیرزاد دانشجوی رشته پرتودرمانی دانشگاه است. وی در نخستین جشنواره ورزش های همگانی مجازی دانشجویان علوم پزشکی سراسر کشور موفق به کسب مقام سوم در رشته آمادگی جسمانی شد. به همین مناسبت روابط عمومی معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه ضمن عرض تبریک به این دانشجوی ورزشکار، در ادامه نظر شما را به خواندن این مصاحبه جذاب جلب می کند.

 

.   چگونه شد که به ورزش آمادگی جسمانی علاقه مند شدید؟ در خصوص سابقه فعالیت در این ورزش هم توضیح دهید.

شغل پدری من کشاورزی است برای همین کار ما نوعی ورزش محسوب می شود. علاوه بر آن من ۵ ساله بودم که مادر دچار دیابت شد و هوای گرم تابستان خوزستان باعث تشدید قندشان شد. به همین علت تصمیم گرفتیم که تابستان ها را به چهارمحال و بختیاری برویم. آنجا دوستان پدر عشایر بودند و ما هم تا زمانی که من وارد پروسه کنکور شوم هر سال تابستان کنار آن ها چادر می زدیم که تجربه خیلی خوبی بود و به نظرم آن تابستان ها هم مثل دوره های ورزشی برای من بود. من ورزش حرفه ای تا به حال  نداشتم ولی انرژی زیادی دارم و معمولاً در خوابگاه دانشگاه ورزش می کنم.

 

.  کمی در خصوص این دوره از مسابقات با این شکل از برگزاری توضیح دهید؟

قطعاً مسابقه مجازی، نمی تواند آن حس رقابت و انگیزه مسابقات حقیقی و حضوری را داشته باشد ولی در شرایط کنونی به نظرم، ایده خیلی خوبی بود و بیانگر این بود که در هر شرایطی می شود ورزش کرد. نکته مثبت دیگری که می توان به آن اشاره داشت این بود که همه از هر جایی می توانستند شرکت کنند و به نظرم فراگیرتر با محدودیت کمتر بود (نسبت به حضوری).

 

.  آیا پیش از این سابقه شرکت در مسابقات به شکل آن لاین و مجازی را داشتید؟

خیر نداشتم.

.  با توجه به شرایط حاضر، مجازی برگزار شدن مسابقات را امکان و فرصت می دانید، یا تهدید؟

در شرایط حاضر به نظرم فرصت بسیار خوبی بود.

.  آیا به فعالیت های دیگری به غیر از ورزش آمادگی جسمانی  هم می پردازید.

بله، من علاوه بر ورزش و دانشگاه، فعالیت های دیگری هم دارم. به عنوان مثال کلاس زبان، کار(آشپزی) و کارهای فرهنگی و صنفی در دانشگاه از قیبل: شورای صنفی دانشکده، مدیرمسوول نشریه آذین، قبلاً هم مسوول خیریه اشتراک و در شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشکده فعالیت داشتم.

. آیا با این حجم از فعالیت ها به ورزش هم می رسید؟

 بله من ساعت ۲۱ تا ۲ شب ورزش می کنم که یک روز در میان است.

.  از مسئولین در راستای حمایت از شما، چه انتظاری دارید؟

 به نظرم وضع ورزش خیلی می تواند بهتر باشد. در دانشگاه، خصوصاً خوابگاه ها، پیگیرهای مسوولین بیشتر باشد و در مجموع اهمیت ورزش کردن بالاتر رود (هرچند بعضی از مسئولین واقعاً پای کارند، اهمیت می دهند و خودشان در ورزش سر رشته دارند و حرفه ای اند که جا دارد از این بزرگواران تشکر کنم). ولی درکل هر کس اهل ورزش باشد، دانشگاه هم حمایت های لازم را می کند.