خرمشهر سرزمین خرمی است که سرچشمه طراوت همیشگی‏اش، سرخی شبنم‏گونه قطرات خون است.

خرمشهر سرزمین صبوری است که سنگفرش خیابان‏هایش به سرخی خون سرو قامتان دلیر میهن رنگین شده است.

خرمشهر دروازه عبور سفیران عابدی است که با قطرات خون، وضوی عشق ساختند و به ملکوت پیوستند.

خرمشهر مقر شاهدان شاهدی است که گواهشان ذکر یا حسین علیه‏السلام بود و حضور جاویدانشان تجلی کربلایی دیگر.

خرمشهر سرزمینی به وسعت آسمان است که سینه‏های سوخته‏ای را در آغوش گرم و سوزان خویش گرفته است که هر کدامشان در جوار قرب الهی مأوی گرفته‏اند.

خرمشهر، سرزمین «محمّد جهان‏آرا» است و «جهان‏آرا»، سردار فاتح کربلای ایران.

خرمشهر، سرزمین دروازه‏های آسمانی است که از بی‏کرانه افق به سمت و سوی زمین گشوده شد و امواج گلوله و آتش خمپاره، مردان مرد را با خود به بی‏کران ابدیت روانه کرد.

خرمشهر سرزمینی است که هر کوچه‏اش، همچون شقایقی داغدار، قصه داغی بر سینه دارد؛ قصه شرحه شرحه فراق، قصه مظلومیت، قصه تجاوز و قصه ...

خرمشهر، معبر آسمانی مردان خداست؛ مردانی که در آرزوی همراهی قافله کربلائیان، آرام و قرار نداشتند.

خرمشهر مقر شیردلانی است که جنگاور عرصه جهاد بودند و لبیک‏گوی ندای لبیک.

سلام و درودت باد، خرمشهر! آزادیت مبارک و آزادگیت جاویدان باد!

 

 فتح خرمشهر در عملیات بیت‏المقدس نوشته ی : اسماء آقابیگی