نیک آیین ضابطی دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه و مدال آور برنز رشته شنا در رده 50 متر کرال سینه چهاردهمین المپیاد ورزشی دختران وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور است که به ورزش تکواندو نیز می پردازد. ضابطی در گفت و گو با خبرنگار سرویس ورزشی مفدا بهشتی، از سابقه و مدال های خود در طول این سال ها می گوید که در ادامه نظر شما را به آن جلب می کنیم.

به گزارش سرویس ورزشی، نیک آیین ضابطی در ابتدای این گفت و گو با اشاره به سابقه ورزشی خود اظهار داشت: رشته شنا را از ۶ سالگی شروع کردم اما به طور حرفه ای از سن ۱۱تا۱۸ سالگی این رشته را دنبال می کردم و در دوران دبستان مقام سوم کشوری در رشته های ۵۰ متر کرال پشت و کرال سینه، در سن نوجوانی در لیگ کشوری شنا در این دو رشته شرکت کردم و مقام های متفاوت از دوم تا پنجم، در المپیاد دانشجویی هم در سال ۹۴ نقره صد متر کرال پشت، برنز پنجاه متر کرال پشت، نقره ۴۵۰ آزاد تیمی، طلای ۴۱۰۰ متر آزاد تیمی و در سال ۹۶ نقره  آزاد تیمی و امسال نیز برنز ۵۰ متر کرال سینه و نقره (4 در 50 متر) آزاد تیمی را کسب کرده ام. در سنین بالاتر به علت عدم وجود شنا در مسابقات برون مرزی، ورزش رزمی را به صورت جدی تر دنبال کردم و در حال حاضر هم در رشته تکواندو در مسابقات کشوری و استانی حضور دارم و هفته ای ۱۵ تا ۲۱ ساعت بسته به شرایط درسی تمرین حرفه ای می کنم.

 وی در پاسخ به سئوال ارزیابی از امکانات ورزشی دانشگاه، گفت: کیفیت و امکانات دانشگاه نسبت به سایر دانشگاه ها بد نیست هرچند همیشه جا برای بهتر بودن هست اما انتقادی که دارم این است که تربیت بدنی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ارتباط مناسبی با آموزش دانشگاه ندارد و  ما برای مرخصی و هماهنگی های لازم برای حضور در تمرینات و مسابقات همواره با مشکل روبرو هستیم و بار این مساله روی دوش ما دانشجویان است و مسایل مربوط به تربیت بدنی و ورزش اهمیت چندانی در نظر برخی اساتید آموزشی ندارد.

این دانشجوی ورزشکار دانشگاه در ادامه افزود: برنامه ورزشی من هم برای آینده ادامه دادن تکواندو و شرکت در لیگ کشور و انتخابی های ملی به صورت حرفه ای و در کنار آن ورزش شنا در سطح آمادگی برای المپیاد است که توقع من از اساتید و تربیت بدنی هماهنگی برای حداقل غیبت های احتمالی و تسهیل حضور من در تمریناتم می باشد. البته من به هیچ وجه قصد ندارم مسئولیت های آموزشی و درسی خود را نادیده بگیرم بلکه صرفا انتظار هماهنگی بین آموزش و تربیت بدنی، به شرط جبران غیبت در زمان های دیگر از طرف اینجانب را دارم.

همچنین ضابطی اشاره کرد: میزبانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز نسبت به دو دوره قبلی از نظر من ضعیف تر بود و زمان بندی مسابقات و برنامه ریزی ها مطلوب نبود. همچنین شرایط خوابگاه ها به لحاظ تخت و سرویس های بهداشتی و غیره جالب توجه نبود. از نکات منفی این میزبانی می توان به حذف چند تیم ورزشی میزبان اشاره کرد که این مسله نیز خود جای بحث دارد! البته کیفیت المپیاد به نظر من هر دوره به لحاظ سطح فنی بهتر می شود و سایر دانشگاه ها خصوصا دانشگاه شیراز، که در همه این دوره ها مقام اول را کسب کرده، اهمیت بسیاری به ورزش می دهد که جا دارد ما به عنوان دانشگاه پایتخت که از نظر جایگاه علمی شاید نسبت به این دانشگاه برتری داشته باشیم در زمینه ورزش از آنها الگوبرداری کنیم و خود را ارتقا دهیم و اهمیت بیشتری به ورزش در کنار درس بدهیم و شرایط را برای دانشجویان ورزشکار تسهیل کنیم.

وی در ادامه سخنان خود به همکلاسی هایش پیشنهاد کرد که از هر زمان تصمیم می گیرند شروع کنند و ورزش را به تعویق نیندازند و وقتی به صورت روتین زندگی، ورزش را دنبال کنند مثل سایر کارهای روزمره عادت می شود و خستگی یا بار اضافه ای برای درس یا کارشان نخواهد بود. علاوه بر اینکه احساس بهتری نسبت به خودشان خواهند داشت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا خواهند کرد.

این دانشجوی مدال آور دانشگاه نظرش را در مورد رشد چند جانبه و نه تک بعدی، اینگونه بیان کرد: من صد در صد با این جمله موافقم و تلاش خودم همیشه در راستای این بوده که تک بعدی نباشم چرا که زندگی ابعاد متفاوتی دارد و هرچه سنم بیشتر می شود بیشتر به این موضوع اعتقاد پیدا می کنم. یک پزشک، پرستار، هنرمند و مهندس و ... با تن سالم اعتماد به نفس بالاتری خواهد داشت و برای خودش، مراجعینش و اطرافیانش مفید تر خواهد بود که همگی اینها باعث افزایش راندمان و کیفیت بهتر همه ابعاد وجودی فرد می شود.

ضابطی خواسته اش از مسئولین را اینگونه گفت: مسئولین همکاری‌ بیشتری در جهت تسهیل کار دانشجویان ورزشکار داشته باشند چون در همه جای دنیا افرادی که چند کار را به صورت حرفه ای دنبال می کنند جایگاه ویژه ای دارند و از امکانات و مساعدت ها برایشان دریغ نمی شود. اما متاسفانه در کشور ما خصوصا در رشته پزشکی برخی افراد معتقدند پیگیری ورزش‌حرفه ای در کنار پزشکی ممکن نیست و حتی ضد ارزش است و بعضا دانشجویان ورزشی با ناملایمت هایی نیز  مواجه می شوند که به نظرم جای تعجب دارد. فکر می کنم هماهنگی بیشتر تربیت بدنی با محیط های آموزشی و مساعدت های آموزش و اساتید بتواند کمک شایانی کند.

وی در مورد شعار «تیم علوم پزشکی، فقط شهید بهشتی» اذعان داشت: شعار دانشگاه ما که نماد همدلی ماست و به لحاظ قافیه هم واقعا زیباست باعث دلگرمی ما در طول مسابقات می شود. جالب است که این مطلب را بگویم که هر سال دانشگاه های دیگر می گویند که ما نیز برای خود یک شعار می خواهیم ولی نمی توانیم مثل این شعار را پیدا کنیم.

این دانشجوی شناگر حرفه ای در خاتمه مصاحبه خود اظهار داشت: نکته دیگری نیست جز اینکه آرزو دارم دانشگاه ما همینطور که در جنبه های درسی پیشگام است، در زمینه ورزش نیز پیشرفت بیشتری بکند و حداقل به وجود دانشجوهای ورزشکارش افتخار کند. چرا که پیگیری یک‌ رشته ‌ تحصیلی خصوصا پزشکی همراه با یک کار حرفه ای دیگر، به قدر کافی سخت هست.

 

مصاحبه: حسن دانشمند

کارشناس روابط عمومی معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه